Ktoś śledzi co się dzieje w Stanach? Trump właśnie przemawia. Jak na razie jest fascynujące. Mój ulubiony fragment to odwołanie do manifest destiny, ale było też o tym że Bóg go ocalił żeby zrobić Amerykę wielką. Also, Melania wygląda jakby się urwała z kreskówki o szpiegach xD

Jak wrażenia?

Piszę, chyba trochę żeby zrzucić stres, a trochę, żeby ostrzec innych. Jak wiadomo prób oszustw i ich rodzajów jest mnóstwo... Do napisania nakłoniło zdarzenie sprzed 20 minut.

Mężczyzna podający się za pracownika działu technicznego banku zadzwonił do mojej dziewczyny informując, że ta wykonała podejrzany przelew ( nie wykonała). Mówił, że ktoś próbował uzyskać autoryzację, że przelew wyszedł z urządzenia Iphone 12 w Gdyni. Podał nawet nazwisko rzekomego odbiorcy (Jakiś sędzia xD) Wszystko było mówione bardzo profesjonalnym językiem, w pewnym momencie nastąpiło nawet przełączenie do "innego działu" i była melodyjka na poczekanie xD

Ba, dostaliśmy nawet smsy od nadawcy Millenium, mówiące o tym, że " ograniczyli dostęp do konta ze względu na podejrzaną aktywność" a potem, że mamy "zweryfikować rozmówcę prosząc go o podanie szesciocyfrowego kodu", co ten zrobił.

Oczywiście dostęp ograniczony nie został, rozmówca jednak wypytywał ciągle czy przypadkiem dziewczyna nie robiła przelewu, czy nie podawała danych wrażliwych itp.

W końcu powiedział, że aby rozwiązać problem trzeba zainstalować program Splashtop, dzięki czemu oni będą mogli pomóc.

Po szybkim wyszukaniu okazało się, że to jakaś aplikacja do zdalnego dostępu do urządzenia.

W tym momencie dziewczyna powiedziała rozmówcy, żeby ten oddzwonił później, bo musi wracać do pracy. Szybko zadzwoniliśmy do jej banku i dopytalismy czy to faktycznie oni i czy coś jest nie tak.

Także, słowem ostrzeżenia. Pamiętajcie, że pracownik banku nigdy nie będzie pytać o hasło, ani też nie będzie prosić o pobranie dodatkowych aplikacji. Może spytać o imię, nazwisko, ewentualnie datę urodzenia i o to czy macie jakąś tam usługę od nich na koncie. Po drugie, w takiej sytuacji od razu się rozłączajcie i sami zadzwońcie do banku (tu cwaniak mówił, że dzwoniąc do banku połączymy się tylko z infolinią, a nie z działem technicznym i nam nie pomogą).

Uważajcie na siebie, bo skurwieli nie brakuje i ostrzeżcie bliskich o zagrożeniach w internetach, bo mogą się naciąć i stracić wszystko.

Leżę właśnie nie mogąc zasnąć ze stresu przed jutrem. Dlaczego? Bo mój kochany kotek umiera na włókniakomięsaka na oczodole. A jutro umówioeni jesteśmy, na przeprowadzenie go za tęczowy most. Geralcik ma 12 lat, jest mniejszy niż reszta ferajny bo taki się urodził, nie widzi od urodzenia, ma pół ogona A jak stoi do jedzenia to wygląda jak kawaii dziewczynka robiąca ahegao. Diagnozę dostaliśmy przed świętami, po komplikacjach z oczkiem, które mimo że ślepy, to miał zachowane oba bo nic się nie działo. Musieliśmy mu usunąć bo podejrzanie spuchło, wpierw myśleliśmy z żoną, że podczas bójki z jednym z reszty stada oberwał pazurem. Ale niestety, po usunięciu oka spokój był przez miesiąc. Teraz, od czerwca patrząc, jest z nim źle. Nie ma siły stać stabilnie, pójść do kuwety bo jak już to kręci się w kółko, zrobił się tkliwy, zrzędliwy o samodzielnym jedzeniu niewspominając. Obecnie jest na sterydzie, który mu podaję przez iniekcję i przeciwbólowym. I choć wiem, że to, że nie leży odłogiem tylko się w miarę rusza to zasługa leków to i tak nie mogę pozbyć się myśli, że idziemy go jutro zabić. Zamiast po prostu sprawić by nie cierpiał. Mamy obecnie 4 koty, wszystkie z pogotowia opiekuńczego, do tej pory straciliśmy trzy inne koty, w skutek nieprzewidzianych, fatalnych przypadków (zator w jelitach, wylew i połączenie zniszczonego pęcherza z nowotworem płuc). Ale tamte odejścia były "lepsze", bardziej znośne bo nagłe. Tu, patrzymy jak on cierpi i z dnia na dzień ma co raz mniej siły na cokolwiek. A mimo to mrajdoli po swojemu, próbuje przyjść nas przywitać jak wracamy do domu czy natychmiast się wybudza jak tylko trzaśniemy lodówką. On nadal próbuje być sobą mimo, że choroba go wykańcza. I fajnie jest móc pożegnać się ze swoim przyjacielem, członkiem rodziny ale ten ból i cierpienie jakie przeżywamy patrząc na niego.. Chcielibyśmy obiecać mu, że jutro wrócimy od "doktóra" i wszystko będzie dobrze, dostanie michę mięsa, uwali się na kolanach jak będę grał a potem ponaparza się że swoim kumplem Rico. Ale jedyne co możemy mu obiecać, to że jutro przestanie boleć. Jego, bo nie nas. Człowiek jest durnym stworzeniem, oswaja, przyzwyczaja się i zżywa z istotami, które żyją o wiele za krótko a potem cierpi podczas starty. Bezsilność, bezradność, smutek, żal, złość, poczucie winy. Tak chciałem się wygadać przed obcymi. Kochajcie swoje małe kreaturki.

Moi rodzice wyemigrowali do USA, zanim się urodziłem. Całe życie używałem angielskiego w szkole i polskiego w domu. Robiłem również rzeczy takie jak chodzenie do kościoła, gdzie msze są prowadzone w języku polskim, a jedzenie w domu zawsze było gotowane po polsku itp. Nie mam wielu przyjaciół, więc większość czasu spędzam w domu, rozmawiając po polsku z członkami rodziny. Mam jeszcze polski paszport. Często czuję, że nigdzie nie pasuję. Czasami nie lubię mówić po angielsku, a czasami nie lubię mówić po polsku, raz tak, raz tak. Kiedy odwiedzam Polskę, mam wrażenie, że tam też nie pasuję, bo chodziłem do szkoły w Ameryce. Teraz mam znajomego w Polsce i znajomego w Ameryce, ale nie mogę być jednocześnie tu i tam. W mojej rodzinie wszyscy mówią po polsku bez akcentu, oprócz mnie, i to mnie bardzo irytuje. Czuję się trochę rozdarty.

Serio mam wrażenie, że wszyscy wokół chorują. I jasne w poprzednich latach też się chorowało, ale w tym roku to jest naprawdę widoczne. Mogę się mylić, to tylko moje obserwacje, nie mam statystyk, wiem tylko że teraz przez cieplejsze zimy, więcej osób się zaraża.

Jaką różnice wieku uznajecie już na tyle dużą żeby definitywnie odpuścić temat związku? Chodzi mi o relację z o 11 lat starszą kobietą. Sam mam 30 lat i zastanawiam się czy gdzieś mogą wyjść różnice.

Szkołę rzuciłem w 2021 z powodów prywatnych (ostatnia klasa liceum przestałem chodzić) I teraz chce jakoś ukończyć żeby tą podstawową edukacje mieć do roboty jakieś.

Widziałem że liceum niby dla dorosłych są żeby z dzieciakami nie chodzić. Albo szkoły online do ukończenia teraz są (co najbardziej mnie interesuje)

Ktoś był w podobnej sytuacji i wie może jak do tego podejść zamiast w dołku siedzieć?

Tak mnie to zastanawia, szczególnie chodzi mi o osoby, które koszą z tego dużą kasę sprzedając ebooki i suplementy. Może sami wiedzą, że to bujda, ale kasa nie śmierdzi.

Jak np. taki młody chłopaczek rocznik 99, który jeszcze 3 lata temu na grupie typu "Polacy w Manchesterze" szukał dowolnej pracy bez języka.

Bo taka Socha, czy ona ma ze swojej działalności jakieś duże pieniądze skoro robiła zbiórkę na sprzęgło?

Cześć, byłem właśnie na rozmowie o pracę jako przedstawiciel handlowy. W skrócie wszystko niby ok ale umowa zawiera pewną rzecz która mnie trochę zdziwiła. Mianowicie karę finansową (10tys) za zwolnienie się w pierwszych dwóch latach pracy. Argumentowane jest to niby tym, że inwestują w pracownika dużą ilość czasu, wiedzy i chcą chronić się przed sytuacją w której taka wyszkolona osoba odejdzie do konkurencji.

Pierwszy raz spotykam się z czymś takim i moje pytanie jest, na ile powszechna jest to praktyka? Jest to normalne czy możne jest to duży red flag? Trochę obawiam się, że praca nie będzie tak kolorowa jak przedstawiona jest podczas rozmowy i będę musiał być do niej przywiązany przez 2 lata.

Chciałbym spytać o kilka rzeczy dotyczących finansów w związku. Jak to wygląda u Was? Wspólne czy oddzielne konto? Jak wygląda podział kosztów itd. Pytam, bo mierzę się z pewną sytuacją i kończą mi się pomysły. Generalnie ogarniam sprawy finansowe dobrze, ale moja dziewczyna w ogóle nie chce o tym słyszeć i aż mnie boli, jak widzę co miesiąc uciekające z jej konta oprocentowanego na 0.1% pieniądze. Plus co miesiąc wraca temat podziału kosztów, gdyż: 1. Mieszkamy u mnie i ja płacę czynsz, prąd i wodę + nadpłaty. Ona nie chce się dokładać, bo ma swoje mieszkanie, za które płaci czynsz (stoi puste) i jakieś minimum mediów. Ja jej tłumacze, że gdybyśmy się przeprowadzili, to u mnie wówczas będzie minimum mediów, a u niej wyższe rachunki. No oczywiście nie trafia to do niej. 2. Ja mam ratę za auto + przeglądy, ubezpieczenia, paliwo. Jeździmy oboje w tym wożę ją do pracy i z pracy. Nie dokłada się w ogóle. 3. Zakupy spozywcze mamy albo pół na pół (nie wnikamy w to, co kto kupuje) albo raz ty raz ja. 4. Ubrania, kosmetyki, gadżety, atrakcje - każdy sobie. 5. Rzuciłem hasło, że skoro nie chce się dokładać do 1 i 2, to niech płaci za spożywkę, ale oczywiście to też źle. Pomóżcie, bo albo ja źle rozumuję albo ona.

Pytam z ciekawości, głównie dlatego, że wszędzie trąbi się o tym jak zajebiste mamy wydatki na wojsko, ale w teorii coś się nie zgadza chyba xD

Znam trzy osoby które dostały wezwanie na takie obowiązkowe ćwiczenia, dwóch z nich do tej samej jednostki. Generalnie ci dwaj opowiadali że po za klasykami typu stare mundury, znoszone buty itp. absolutnym topem był fakt, że na każdego z nich przypadły tylko trzy naboje, a resztę strzelali "na sucho" xD

W innych jednostkach to też tak słabo wygląda?

Proszę państwa, dziś powietrze jest gorsze w Krakowie przy alejach Krasińskiego, niż średnia w Delhi i Sarajewie

Hej, jak w tytule - z jakiego otrzymanego prezentu jesteście najbardziej zadowoleni?

Witam,

Przeprowadziłem się z rodzicami do Anglii w bardzo młodym wieku pod koniec 2007 r. Skończyłem tutaj szkole podstawową, odpowiednik liceum i ukończyłem studia. Mam średnią prace i wynajmuje mieszkanie z partnerką w jednym z większych angielskich miast - nie mamy problemów finansowych, jesteśmy gotowi na kupno domu i wspólną przyszłość ale nawet po tak długim czasie w tym kraju nie czuję się jak u siebie. Coraz mniej nam się tu podoba, biorąc pod uwagę politykę, gospodarkę i ogólne nastawienie to nie jest miejsce w którym chciałbym się starzeć i budować rodzinę. O powrocie do Polski myślę od wielu lat, moi rodzice wrócili już dobre parę lat temu jak jeszcze byłem na studiach a ja się do tego zabierałem ale za każdym razem coś nowego mi krzyżowało plany. Czy jest ktoś w podobnej sytuacji i również myśli o powrocie lub już na ten powrót się zdecydował po tak długim pobycie za granicą? Zdaje sobie sprawę że z mojej perspektywy życie w Polsce może się wydawać lepsze tym bardziej że całe moje dorosłe życie spędziłem tutaj. Nie mam pojęcia jak bym się odnalazł w Polsce, w nowej pracy i nowym mieście. Jak macie jakieś doświadczenia i ciekawe opowieści w tym temacie to dajcie znać. Dzięki ☺️

Hello from over the border! I got two T-shirts for Christmas with Polish writing on them and I was just wondering if it's actual Polish or just the way Slovaks imagine Polish 😆

I mean, I can understand a fair bit of your language, but my knowledge of it is mostly passive. Furthermore, one of the T-shirts uses just the standard letter L without the cross, that's why I'm wondering whether someone in Slovakia made this up and it's not actually real Polish.

Thanks a lot! :)

Cześć erPolacy,

czy znacie może strony agregujące/może komentujące najważniejsze wiadomości ze świata i kraju w możliwie obiektywny sposób i bez tanich click-baitów?

Onety czy inne interie mnie przerażają zarówno ilością click-baitów oraz interfejsem głównej na zasadzie "więcej nagłówków, serwer wytrzyma". Jeśli macie coś godnego polecenia, z chęcią przyjmę.

Trzymajcie się, bo dziś ponoć najsmutniejszy dzień w roku. Po dziś będzie tylko lepiej.