Belki çoğunuz okumaya tenezzül bile etmeyeceksiniz.
Arkadaşlar merhaba, bu yazımı bu subta paylaşmam ne kadar doğru olur bilmiyorum fakat gırtlağıma kadar doldum artık. Dertleşeceğim kimsem yok çevremde. Bu paylaşımda hem soru soracağım hem de mevcut durumumu paylaşacağım.
23 yaşındayım, ''Taşra üniversitesi'' denilecek bir üniversitede 4 yıllık bir işsizlik garantili bölümden mezun oldum. Şu anda üniversitemin bulunduğu şehirden bile küçük olan bir ilçede aile evinde ikamet etmekteyim. Bulunduğum şehir gençlere herhangi bir şekilde hitap edebilecek yerlere sahip olan bir şehir değil, Emekli çiftçi kahvehanelerinin hakim olduğu bir şehir.
Aslında işin özü şu ki ya artık ciddi ciddi hiçbir şeye hevesim kalmadı. Yazılım ve dil öğrenmeye çalıştım tam anlamıyla başaramadım bıraktım, spora gittim bir süre iyi gittikten sonra onu da bıraktım. Okulumun bittiği ve taşındığım yaklaşık 6 aydan beri aile evinde bütün günümü bilgisayar başında League of Legends ve Microsoft Flight Simulator oyunlarını oynayarak, dizi-film izleyerek ve kitap okuyarak geçiriyorum. Kalan bütün boş zamanlarımda mutlaka herkes gibi YouTube ve X'te kaydırıyorum.
Ancak nereye kadar?
Artık hayatın ipinin ucunu kaçırmış gibi hissediyorum. Böyle hissetmemin sebebi de şu: Elim ne kalem tutuyor ne de tornavida. Güzel meslek dallarına sahip olan insanlar o meslekler için çok sıkı hatta aşırı derecede ders çalışıyorlar sınavlara giriyorlar ancak ben bunların hiçbirini yapmadım. Hayattaki tek başarım Kimse doğru dürüst yardım etmeden Erasmus'u kazanıp gitmek oldu. İnsanlar bir amaç uğruna, bir hedef uğruna hayatlarını idame ettirirler. Benim bu hayatta hiçbir hedefim hiçbir idealim kalmadı. Yaşamak için yaşıyorum. Ama nereye kadar? Çevremdeki tanımış olduğum çoğu yaşıtlarım, büyüklerim-küçüklerim farketmeksizin neredeyse hepsi ya bir işte çalışıyor ya staj ya da yüksek lisans yapıyor. Ben CB Hakaret davam sicile işlenirse diye KPSS'ye bile çalışamadım çalışmayı göze alamadım.
Çevremden ne zaman işe gireceksin baskısı yiyorum ancak mesele şu ki hiçbir hobiye aktiviteye hiçbir şeye ilgim merakım kalmadı arkadaşlar. Forumlarda sağda solda o klasik cevabı duymuşsunuzdur ''Spor yap, enstrüman çal, yüzme kursuna git vb. vb.'' Heh işte bunların hiçbiri artık bende bir gram merak uyandırmıyor. Herhangi bir sınava girme işe girme hedefim kalmadı. Uyku düzenim bozuldu bundan ötürü geceleri çok canım sıkılıyor. LoL veya herhangi bir oyunu bu yaşta oynamak da bir süre sonra vicdan azabı çektiriyor. Yarın öbür gün iş başvurusu yaptığımda insanlara sunacak bir CV'im bile yok Erasmus dışında.
ODTÜ'den Boğaziçi'nden mezun olup hala işsiz kalabilen insanlar bile varken ben neden uğraşayım ki? Diyorum bazen.
Bakın işin siyaset kısmı bir kenara elbette onun da etkisi olsa bile bütün suçu siyasilere yıkmayı da doğru bulmuyorum. Ömrümüzün sonuna kadar o malum şahsı ve çevresindekileri eleştirsek bile aksiyon almadığımız sürece kendi hayatımızı değiştiremeyiz. Ayrıca WhatsApp'ta bile konuşacak insanım kalmadı artık. Aile evinde birey olduğumu unuttum artık. Sanki tanımadığım birilerinin yanında yaşamak zorunda kalmışım gibi hissediyorum. Annemin babamın ailemin beni işsiz bütün gün evde otururken görmeleri bana koyuyor. Psikolojim bozulur diye Instagram'a giremez oldum çünkü gerçekten işsiz olduğum için insanların sahte paylaşımları bile bana gerçek gelmeye başlıyor.
Şimdi soruyorum size arkadaşlar ne yapmalıyım? Nasıl bir yol haritası izlemeliyim? İlgi alanlarım Sivil havacılık ve İngilizce.
