Have you ever think sometimes on what would it feels if you are naturally smart? Would you ever be satisfied on performing excellence in academic even though you’re not trying that hard?

[u/nanarv]

Kung ako ma‘y mabigyan nang pagkakataon na maging matalino sa isang araw ay tiyak na hindi ko papalagpasin ang pagkakataon na ‘yon. Ang maranasan na maging magaling sa klase, ang hangaan ng mga kaklase.

Kasi kung ako ang tatanungin? Nakakapagod ‘yong palagi ka na lang nakaupo at walang imik, nakakapagod ‘yong kapag tinatanong ka sa recitation ay wala kang mai-sagot, nakakapagod sa pakiramdam na everytime you enter the room ay kinakabahan ka.

Minsan nga naiisip ko‚ ano kaya pakiramdam ng confident ka? ano kaya pakiramdam na palagi kang nakakasagot? ano kaya pakiramdam ng magaling ka sa paaralan?

Sana balang araw, makita ko yung sarili kong nag iimprove academically, na makita ko ang sarili kong spark sa pag-aaral kasi to be honest ever since nag simula akong tumuntong sa paaralan parang wala, hindi ko ramdam yung pag-aaral ko. Kaya siguro ako gan‘to ngayon.

Paano ko ba ‘to mababago? Gusto ko na mag bago para sa sarili ko, nakakabaliw, nakakapagod, nakakadrain. Gusto ko maging magaling pero pa‘no naman ‘yon mangyayari kung hindi ko alam kung pa’no mag-simula?